Umowa leasingu a koszty najmu pojazdu zastępczego

Od kilku miesięcy korzystam z samochodu dostawczego na podstawie umowy leasingu. Niedawno w pojeździe wyszła na jaw poważna usterka, z powodu której auto było w serwisie 2 tygodnie. Ponieważ serwis nie dysponował samochodami zastępczymi, musiałem wynająć na ten czas inny samochód dostawczy na potrzeby firmy. Fakturę za wynajem zgłosiłem leasingodawcy, a ten odsyła mnie do salonu i serwisu. Usterkę w końcu usunięto. Od kogo i na jakiej podstawie mogę jako leasingobiorca żądać odszkodowania za koszty wynajmu pojazdu zastępczego?

Żądanie zwrotu wydatków poniesionych w związku z najęciem pojazdu zastępczego jest zasadne. Wskazanie osoby zobowiązanej do ich zwrotu wymaga jednak ustalenia: czasu powstania wady oraz zasadności działań podejmowanych w celu jej usunięcia. W zależności od wyniku powyższych ustaleń odpowiedzialność za szkodę ponosić może: leasingodawca, salon (sprzedawca pojazdu) lub serwis prowadzący naprawę.

Podstawę odpowiedzialności leasingodawcy stanowi umowa leasingu. Regułą jest, że nie ponosi on odpowiedzialności za wady rzeczy oddanych w leasing. Do zapłaty odszkodowania leasingodawca zobowiązany będzie jedynie wtedy, gdy w umowie przyjął na siebie taką odpowiedzialność albo gdy wada powstała na skutek okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność.

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, finansujący będzie zobowiązany do zapłaty odszkodowania tylko w przypadku, gdy wada powstała po nabyciu przez niego pojazdu, a przed przekazaniem go leasingobiorcy.

Podstawą odpowiedzialności serwisu może być nienależyte wykonanie umowy naprawy pojazdu. Serwis zobowiązany będzie do zapłaty jedynie w przypadku, gdy przyczyną wydłużonego czasu naprawy była nieudolność w zlokalizowaniu usterki oraz jej usunięciu. Ewentualna odpowiedzialność będzie jednak ograniczona do kosztów powstałych w związku z przedłużeniem się naprawy.

Podstawą odpowiedzialności właściciela salonu jest umowa sprzedaży. W jej ramach można dochodzić od niego odszkodowania na podstawie rękojmi lub tzw. zasad ogólnych. Zgodnie z art. 709⁸ § 2 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), z chwilą zawarcia przez leasingodawcę umowy sprzedaży na Czytelnika przeszły uprawnienia z tytułu wad pojazdu przysługujące leasingodawcy względem zbywcy. Może on więc, powołując się na rękojmię, dochodzić naprawienia szkody poniesionej wskutek istnienia wady. Skorzystanie z rękojmi wymaga jednak zgłoszenia wady niezwłocznie po jej wykryciu. Jeśli wykrycie usterki Czytelnik zgłosił jedynie leasingodawcy, a ten niezwłocznie nie powiadomił salonu, to nie będzie można dochodzić roszczeń z tytułu rękojmi. Mimo utraty uprawnień z rękojmi można jednak żądać od salonu odszkodowania na zasadach ogólnych (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 1970 r., sygn. akt III CZP 102/69, także wyrok Sądu Najwyższego z dna 25 sierpnia 2004 r., sygn. akt IV CK 601/03 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1988 r., sygn. akt III CZP 48/88).